Hem pelvik taban düşüklüğü hem de anismusu olan bir hastanın Kegel gibi pelvik taban kaslarının kuvvetlendirici egzersizler yapması uygun değildir. Çünkü bu hastalarda öncelikli sorun Anismus dur. Yani makat ve pelvik taban kaslarının dışkılama sırasında rahatça geveşeyip açılamamasıdır. Dolayısıyla hasta bu durumla mücadele edebilmek için ıkınmak zorunda kalır. Yıllar içersinde belirginleşen ve artan bu ıkınmalara paralel olarak (yaş, hamilelik gibi diğer etkenlerin de ilavesiyle) pelvik taban düşüklüğü gelişir ve ilerler. Böyle bir durumda olan hastaya kegel yaptırır ve kasları daha da kıvvetlendirirseniz hasta kilitlenir, dışkılaması iyice güçleşir. Dolayısıyla kaş yapayım derken göz çıkarma midali pelvik taban düşüklüğü de tetiklenmiş olur.
  Böyle bir durumfda olan hastaların altta yatan ve dışkılama güçlüğüne yol açan hastalıklar (Anismus, rektosel-kadın, rektal hiposensitivite, pelvik taban düşüklüğü, rektal mukozal prolapsus, rektal ıntussusepsiyon gibi) yönünden daha bütünsel araştırmaya (Baryum Defekografi, yüksek çözünürlüklü anal manometri, Endoanal USG gibi) tabi tutulması ve elde edilecek sonuçlara göre daha bütünsel tedaviyaklaşımlarıyla ilerlenmesi gerekir. Yani öncelikli hedef dışkı çıkışını rahatlatmak olmalıdır. Çünkü dışkı çıkışı rahatlayınca ıkınma azalacak, dolayısıyla pelvik taba üstümne olan yük azalacaktır. Dışkı çıkışı rahatladıktan 5-6 ay sonra pelvik taban kaslarını kuvvetlendirme (Kegel egzersizleri ) işlemleri (gerekirse) önerilir.